"Welcome to Africa"
Door: Simone
Blijf op de hoogte en volg Simone
29 September 2014 | Zuid-Afrika, KwaMbonambi
Dag!
Tijd voor een update. Allereerst even een impressie van hoe een gemiddelde maandag-vrijdag op het kantoor van Amangwe Village eruit ziet: mijn wekker staat elke morgen om 06:45 uur. Om 07:30 uur zit iedereen fris en fruitig in het kantoor. Op kantoor werken de manager, twee social workers, een financiële dame en een administratief medewerkster. Verder lopen Amose en de man die over de ‘Organic Food Garden’ gaat, af en toe in en uit. De afgelopen weken heb ik me voornamelijk bezig gehouden met literatuuronderzoek, het schrijven van de introductie en de opzet van de methode voor het onderzoek. Er is zoveel geschreven over HIV/AIDS, de ontwikkeling van Zuid-Afrika na de Apartheid, de support- en interventieprogramma’s voor wezen en kwetsbare kinderen, de roerige, maar intrigerende provincie KwaZulu-Natal met haar hoogste prevalentie HIV besmette personen, de hoge werkloosheid, haar pogingen tot een stabiele opbouw van economie, sociale diensten, voedselzekerheid, gezondheidszorg, en ga zo maar door... Afgelopen vrijdag heb ik mijn eerste ‘draft’ van mijn introductie, onderzoeksvragen en methode naar mijn supervisor in Wageningen gestuurd. Daar hoop ik deze week feedback op te krijgen. Komende weken hoop ik te starten met de datacollectie en wat mij betreft begint dan het échte werk ;). Maar, om de schets van een gemiddelde kantoordag af te maken: rond 13:00 uur hebben we lunchpauze; ik eet vaak met de social workers. Om 16:30 uur pakt iedereen zijn/haar spullen en vertrekt naar huis.
Afgelopen weken ben ik een dag meegegaan met Thandeka, de andere social worker, naar een Self Help Group in een inlands gebied. Via wegen waar je bang van wordt of waarvan je in ieder geval helemaal door elkaar wordt geschud, met enorme gaten in het asfalt, of niet eens asfalt, hobbels, hier en daar loslopende koeien en stieren, verschillende stop-momenten om vrouwen op te pikken, kwamen we aan bij een typisch, schattig, rond Zulu-huisje. Het idee van de Self Help Groups (SHG) vind ik echt heel mooi: elke week komen 20 vrouwen bij elkaar waar ze ieder 2 (minimaal) Rand inleggen. 2 Rand lijkt niets voor te stellen (€0,14), maar het concept blijkt zeker wel te werken. In een starttraining hebben ze geleerd hoe ze moeten sparen, lenen en aflossen met 10% rente. Het resultaat van de SHG is dat ze op een gegeven moment een aardig kapitaaltje opbouwen. Tijdens de bijeenkomsten doen de vrouwen een voorstel doen voor een investering. Gezamenlijk wordt dan besloten welk projecten het beste zijn; die vrouwen mogen dan het geld lenen. Door deze SHG zijn er echt kleine bedrijfjes van de grond gekomen! En dat alles in ronde, schattige Zulu-huisjes, vaak zittend op matten in een kring met in het midden het geld. In 2009 is Amangwe Village begonnen met drie Self Help groepen. Momenteel zijn dat er 134. Met elk 20 vrouwen, wat het bereik (en dus de ‘empowering’) tot 2680 vrouwen maakt!
Verder mocht ik vorige week maandag met Erna en Amose mee naar de Richards Bay Rotary Club. Rotary is een internationale organisatie "‘of businness and professional leaders that provides humanitarian service, encourages high ethical standards in all vocations and helps build goodwill and peace in the world’" (in het Engels klinkt het gewoon wat mooier;)). Erna en Amose waren uitgenodigd om te vertellen welke projecten Amangwe runt en voor welke specifieke projecten ze graag een bijdrage zouden willen ontvangen van Rotary. Rotary is een van de sponsors van Amangwe en heeft o.a. het huisje waarin ik verblijf gefinancierd. Dit huisje is speciaal voor (internationale) vrijwilligers, studenten en gasten. Omdat Rotary op een internationaal niveau werkt (en ze nu o.a. Rotary Club Amsterdam willen benaderen), wilden ze van mij graag weten waar ik me mee bezig hou en hoe ik het verblijf op de compound van Amangwe ervaar. Tijdens deze meeting zag ik weer de andere kant van de veelzijdige Zuid-Afrikaanse samenleving; het waren allemaal Afrikaner mannen. In de afgelopen weken had ik niet meer zoveel blanken bij elkaar gezien ;). Het was erg gezellig, en als ze af en toe langzaam Afrikaans spraken, kon ik het nog wel volgen. Sommigen, die een verleden of familie in Nederland hebben, probeerden ook wat Nederlands met me te spreken. Maar ik prefereerde toch Engels, daar ben ik nu gewoon aan gewent. En anders volgde Amose het ook allemaal niet meer. Het was een interessante bijeenkomst, met heerlijk Afrikaner eten.
Vorige week dinsdag ben ik met de crèche mee geweest naar het Science Centre in Richards Bay. Dit ‘museum’ is interactief en speciaal bedoeld om jonge kinderen in aanraking te laten komen met wetenschap en onderzoek. De kinderen genoten, het was echt geslaagd.
Vorige week woensdag was het Heritage Day, een nationale feestdag in Zuid-Afrika. De bedoeling is dat iedereen zijn of haar eigen traditionele kleding draagt van zijn of haar volk: rainbow nation South Africa;). Helaas had ik m’n melkmeisje-outfit niet bij me. Veel mensen zijn die dag vrij en vooral de Afrikaners hebben er dan ook een nationale braai-dag van gemaakt. Ik moet mijn eerste braai nog mee gaan maken, maar dat komt nog wel!
In mijn vorige blog schreef ik over de elektriciteit die er 1,5 dag uit lag. Sindsdien werkt de WiFi niet meer op kantoor en werk ik met een vaste internetverbinding die ik aansluit op m’n laptop. Opzich, ik besef dat ik op het continent Afrika zit, maar ik lijk het dan ook echt op een “stereotype-manier”, in haar puurste vorm, te mogen ervaren ;). Sinds donderdag 18 september is er namelijk geen stromend water meer in de gemeente uThungulu, waar KwaMbonambi (en dus Amangwe Village) deel van uit maakt! Alle kranen zijn afgesloten om water te besparen. Er heerst hier een enorme droogte; KwaZulu-Natal, wat normaal de ‘Garden province’ genoemd wordt, zucht onder de droogte en oogt bruinachtig. Het meer bij Richards Bay waar het water normaal vandaan komt, bevatte nog maar 25% van het normale peil. Eens in de ±vijf jaar kan er zo’n droogte heersen, wat wordt toegeschreven aan het El Niῆo-effect. Wel zonde dat ik dit nu precies tref, maar ergens heeft deze ervaring ook wel iets. Op het terrein van Amangwe Village staan zogenaamde JoJo-tanks. Deze tanks hebben een inhoud van 5000 liter waar normaal gesproken het regenwater wordt opgevangen, wat gebruikt wordt voor de beregening van de Organic Food Gardens. Nu worden deze tanks door watervrachtwagens van de gemeente bijgevuld om ons van water te voorzien. En dus sta ook ik elke dag vrolijk met mijn emmer en watercontainertje in de rij van volwassenen en kinderen om water te vullen. Dit water is niet heel erg schoon, deels doordat er nog oud water in de tank zat, waardoor het (wat mij betreft) alleen goed is voor het doorspoelen van de toilet en de vaat. En als ik mijn vaat doe, kook ik het eerst ;). Ik dronk sowieso uit watercontainers van 10 liter die ik in de winkel kocht, dus ik droog niet zomaar uit. Ik probeer grote maaltijden te koken, delen hiervan in te vriezen om op deze manier vaat en water te besparen. Je wordt al snel creatief. Maar goed, het badderen was voor mij al een uitdaging in een bad zonder douchekop, dus nu is dat nog minder aantrekkelijk met soms groenachtig water. Ik was me dan ook met m’n drinkwater. Afgelopen week ben ik met Sthobile meegegaan naar een vriend van haar in Richards Bay: daar stroomt het water wel gewoon uit de kraan. Het was heerlijk om te douchen na dagen mijn haar niet gewassen te hebben (iewh:p). Nu pas merkte ik hoe erg je stromend water kunt missen en nu pas merkte ik hoe verwend ik was met mijn dagelijkse douche aan de Newtonstraat. Afgelopen weekend en vandaag regent het gelukkig wel weer. Maar ik ben benieuwd hoe lang het nog zal duren voor de kranen weer aan gezet worden..
Vorige week zondag ben ik trouwens voor het eerst mee geweest naar een kerk. Met wat kinderen van de compound gingen we lopend naar de kerk in KwaMbonambi. Het is een klein kerkje, ‘Glad tidings church’ genaamd, met ongeveer 40 mensen denk ik. Het fijne was dat ze naast isiZulu ook alles in het Engels vertaalden, dus ik kon het wel volgen allemaal. Er werd veel gezongen, gebeden en verschillende stukken uit de Bijbel gelezen. Ik moest er wel even aan wennen dat ze allemaal hardop bidden (ik kon me niet meer concentreren:p) en dat de dienst langer dan 2,5 uur duurde. Halverwege de dienst mocht ik hardop voor de kinderen bidden en aan het eind van de dienst heette iedereen me hartelijk welkom door middel van een amicale knuffel of handdruk. Lieve, gastvrije mensen! Verder heb ik dat weekend twee worteltaarten gemaakt volgens Radix-recept haha, nom nom. Meestal staat het vermaken van kinderen centraal in de weekenden; als je ze de camera geeft, krijg je binnen no-time 100 foto’s terug van alles en iedereen wat los en vast staat. Verder voetballen we af en toe op het voetbalveld, leuk! Als ze vinden dat ik niet goed pass, schep ik op over CJ dat hij over twee maanden wel eens even zal laten zien wat voetballen is. Haha, gekkigheid. Verder ben ik afgelopen zaterdagavond met Sthobile en wat vriendinnen van haar naar de eerste, jaarlijkse Miss Zululand-verkiezing geweest in Empangeni. Super leuk :)! De gemiddelde Zuid-Afrikaanse vrouw is nogal van de foto’s en social media, dus we hebben zelf zo’n 1000 keer geposeerd. Wat dat betreft vervangen ze A.E.M.S.T.E.L. tijdelijk aardig;). Wel mistte ik mijn high heels nogal. Alhoewel, ik ben sowieso al een paal vergeleken met hen, dus daar hoefde ik ze niet voor aan te doen. In de galerij foto’s heb ik trouwens eindelijk wat foto’s gedropt :) Oké, doei!
Lfs.
Tijd voor een update. Allereerst even een impressie van hoe een gemiddelde maandag-vrijdag op het kantoor van Amangwe Village eruit ziet: mijn wekker staat elke morgen om 06:45 uur. Om 07:30 uur zit iedereen fris en fruitig in het kantoor. Op kantoor werken de manager, twee social workers, een financiële dame en een administratief medewerkster. Verder lopen Amose en de man die over de ‘Organic Food Garden’ gaat, af en toe in en uit. De afgelopen weken heb ik me voornamelijk bezig gehouden met literatuuronderzoek, het schrijven van de introductie en de opzet van de methode voor het onderzoek. Er is zoveel geschreven over HIV/AIDS, de ontwikkeling van Zuid-Afrika na de Apartheid, de support- en interventieprogramma’s voor wezen en kwetsbare kinderen, de roerige, maar intrigerende provincie KwaZulu-Natal met haar hoogste prevalentie HIV besmette personen, de hoge werkloosheid, haar pogingen tot een stabiele opbouw van economie, sociale diensten, voedselzekerheid, gezondheidszorg, en ga zo maar door... Afgelopen vrijdag heb ik mijn eerste ‘draft’ van mijn introductie, onderzoeksvragen en methode naar mijn supervisor in Wageningen gestuurd. Daar hoop ik deze week feedback op te krijgen. Komende weken hoop ik te starten met de datacollectie en wat mij betreft begint dan het échte werk ;). Maar, om de schets van een gemiddelde kantoordag af te maken: rond 13:00 uur hebben we lunchpauze; ik eet vaak met de social workers. Om 16:30 uur pakt iedereen zijn/haar spullen en vertrekt naar huis.
Afgelopen weken ben ik een dag meegegaan met Thandeka, de andere social worker, naar een Self Help Group in een inlands gebied. Via wegen waar je bang van wordt of waarvan je in ieder geval helemaal door elkaar wordt geschud, met enorme gaten in het asfalt, of niet eens asfalt, hobbels, hier en daar loslopende koeien en stieren, verschillende stop-momenten om vrouwen op te pikken, kwamen we aan bij een typisch, schattig, rond Zulu-huisje. Het idee van de Self Help Groups (SHG) vind ik echt heel mooi: elke week komen 20 vrouwen bij elkaar waar ze ieder 2 (minimaal) Rand inleggen. 2 Rand lijkt niets voor te stellen (€0,14), maar het concept blijkt zeker wel te werken. In een starttraining hebben ze geleerd hoe ze moeten sparen, lenen en aflossen met 10% rente. Het resultaat van de SHG is dat ze op een gegeven moment een aardig kapitaaltje opbouwen. Tijdens de bijeenkomsten doen de vrouwen een voorstel doen voor een investering. Gezamenlijk wordt dan besloten welk projecten het beste zijn; die vrouwen mogen dan het geld lenen. Door deze SHG zijn er echt kleine bedrijfjes van de grond gekomen! En dat alles in ronde, schattige Zulu-huisjes, vaak zittend op matten in een kring met in het midden het geld. In 2009 is Amangwe Village begonnen met drie Self Help groepen. Momenteel zijn dat er 134. Met elk 20 vrouwen, wat het bereik (en dus de ‘empowering’) tot 2680 vrouwen maakt!
Verder mocht ik vorige week maandag met Erna en Amose mee naar de Richards Bay Rotary Club. Rotary is een internationale organisatie "‘of businness and professional leaders that provides humanitarian service, encourages high ethical standards in all vocations and helps build goodwill and peace in the world’" (in het Engels klinkt het gewoon wat mooier;)). Erna en Amose waren uitgenodigd om te vertellen welke projecten Amangwe runt en voor welke specifieke projecten ze graag een bijdrage zouden willen ontvangen van Rotary. Rotary is een van de sponsors van Amangwe en heeft o.a. het huisje waarin ik verblijf gefinancierd. Dit huisje is speciaal voor (internationale) vrijwilligers, studenten en gasten. Omdat Rotary op een internationaal niveau werkt (en ze nu o.a. Rotary Club Amsterdam willen benaderen), wilden ze van mij graag weten waar ik me mee bezig hou en hoe ik het verblijf op de compound van Amangwe ervaar. Tijdens deze meeting zag ik weer de andere kant van de veelzijdige Zuid-Afrikaanse samenleving; het waren allemaal Afrikaner mannen. In de afgelopen weken had ik niet meer zoveel blanken bij elkaar gezien ;). Het was erg gezellig, en als ze af en toe langzaam Afrikaans spraken, kon ik het nog wel volgen. Sommigen, die een verleden of familie in Nederland hebben, probeerden ook wat Nederlands met me te spreken. Maar ik prefereerde toch Engels, daar ben ik nu gewoon aan gewent. En anders volgde Amose het ook allemaal niet meer. Het was een interessante bijeenkomst, met heerlijk Afrikaner eten.
Vorige week dinsdag ben ik met de crèche mee geweest naar het Science Centre in Richards Bay. Dit ‘museum’ is interactief en speciaal bedoeld om jonge kinderen in aanraking te laten komen met wetenschap en onderzoek. De kinderen genoten, het was echt geslaagd.
Vorige week woensdag was het Heritage Day, een nationale feestdag in Zuid-Afrika. De bedoeling is dat iedereen zijn of haar eigen traditionele kleding draagt van zijn of haar volk: rainbow nation South Africa;). Helaas had ik m’n melkmeisje-outfit niet bij me. Veel mensen zijn die dag vrij en vooral de Afrikaners hebben er dan ook een nationale braai-dag van gemaakt. Ik moet mijn eerste braai nog mee gaan maken, maar dat komt nog wel!
In mijn vorige blog schreef ik over de elektriciteit die er 1,5 dag uit lag. Sindsdien werkt de WiFi niet meer op kantoor en werk ik met een vaste internetverbinding die ik aansluit op m’n laptop. Opzich, ik besef dat ik op het continent Afrika zit, maar ik lijk het dan ook echt op een “stereotype-manier”, in haar puurste vorm, te mogen ervaren ;). Sinds donderdag 18 september is er namelijk geen stromend water meer in de gemeente uThungulu, waar KwaMbonambi (en dus Amangwe Village) deel van uit maakt! Alle kranen zijn afgesloten om water te besparen. Er heerst hier een enorme droogte; KwaZulu-Natal, wat normaal de ‘Garden province’ genoemd wordt, zucht onder de droogte en oogt bruinachtig. Het meer bij Richards Bay waar het water normaal vandaan komt, bevatte nog maar 25% van het normale peil. Eens in de ±vijf jaar kan er zo’n droogte heersen, wat wordt toegeschreven aan het El Niῆo-effect. Wel zonde dat ik dit nu precies tref, maar ergens heeft deze ervaring ook wel iets. Op het terrein van Amangwe Village staan zogenaamde JoJo-tanks. Deze tanks hebben een inhoud van 5000 liter waar normaal gesproken het regenwater wordt opgevangen, wat gebruikt wordt voor de beregening van de Organic Food Gardens. Nu worden deze tanks door watervrachtwagens van de gemeente bijgevuld om ons van water te voorzien. En dus sta ook ik elke dag vrolijk met mijn emmer en watercontainertje in de rij van volwassenen en kinderen om water te vullen. Dit water is niet heel erg schoon, deels doordat er nog oud water in de tank zat, waardoor het (wat mij betreft) alleen goed is voor het doorspoelen van de toilet en de vaat. En als ik mijn vaat doe, kook ik het eerst ;). Ik dronk sowieso uit watercontainers van 10 liter die ik in de winkel kocht, dus ik droog niet zomaar uit. Ik probeer grote maaltijden te koken, delen hiervan in te vriezen om op deze manier vaat en water te besparen. Je wordt al snel creatief. Maar goed, het badderen was voor mij al een uitdaging in een bad zonder douchekop, dus nu is dat nog minder aantrekkelijk met soms groenachtig water. Ik was me dan ook met m’n drinkwater. Afgelopen week ben ik met Sthobile meegegaan naar een vriend van haar in Richards Bay: daar stroomt het water wel gewoon uit de kraan. Het was heerlijk om te douchen na dagen mijn haar niet gewassen te hebben (iewh:p). Nu pas merkte ik hoe erg je stromend water kunt missen en nu pas merkte ik hoe verwend ik was met mijn dagelijkse douche aan de Newtonstraat. Afgelopen weekend en vandaag regent het gelukkig wel weer. Maar ik ben benieuwd hoe lang het nog zal duren voor de kranen weer aan gezet worden..
Vorige week zondag ben ik trouwens voor het eerst mee geweest naar een kerk. Met wat kinderen van de compound gingen we lopend naar de kerk in KwaMbonambi. Het is een klein kerkje, ‘Glad tidings church’ genaamd, met ongeveer 40 mensen denk ik. Het fijne was dat ze naast isiZulu ook alles in het Engels vertaalden, dus ik kon het wel volgen allemaal. Er werd veel gezongen, gebeden en verschillende stukken uit de Bijbel gelezen. Ik moest er wel even aan wennen dat ze allemaal hardop bidden (ik kon me niet meer concentreren:p) en dat de dienst langer dan 2,5 uur duurde. Halverwege de dienst mocht ik hardop voor de kinderen bidden en aan het eind van de dienst heette iedereen me hartelijk welkom door middel van een amicale knuffel of handdruk. Lieve, gastvrije mensen! Verder heb ik dat weekend twee worteltaarten gemaakt volgens Radix-recept haha, nom nom. Meestal staat het vermaken van kinderen centraal in de weekenden; als je ze de camera geeft, krijg je binnen no-time 100 foto’s terug van alles en iedereen wat los en vast staat. Verder voetballen we af en toe op het voetbalveld, leuk! Als ze vinden dat ik niet goed pass, schep ik op over CJ dat hij over twee maanden wel eens even zal laten zien wat voetballen is. Haha, gekkigheid. Verder ben ik afgelopen zaterdagavond met Sthobile en wat vriendinnen van haar naar de eerste, jaarlijkse Miss Zululand-verkiezing geweest in Empangeni. Super leuk :)! De gemiddelde Zuid-Afrikaanse vrouw is nogal van de foto’s en social media, dus we hebben zelf zo’n 1000 keer geposeerd. Wat dat betreft vervangen ze A.E.M.S.T.E.L. tijdelijk aardig;). Wel mistte ik mijn high heels nogal. Alhoewel, ik ben sowieso al een paal vergeleken met hen, dus daar hoefde ik ze niet voor aan te doen. In de galerij foto’s heb ik trouwens eindelijk wat foto’s gedropt :) Oké, doei!
Lfs.
-
29 September 2014 - 09:51
Anneke:
Wat leuk zo'n uitgebreid verhaal en wat een totaal andere wereld.
Inderdaad het feit dat je hier nauwelijks nadenkt over stromend water en elektriciteit.
Je komt straks helemaal 'onthecht' terug.....
Is het gelukt met het emailadres van Oma B.?
Liefs van ons, Gerard, Anneke en Allie. -
29 September 2014 - 10:00
Simone Boer:
Dank je wel! Ja, heel tof om mee te mogen maken :). Ik heb haar mailadres toegevoegd, dus als het goed is heeft ze ook een mailtje ontvangen. Laat maar weten of het is aangekomen?
Liefs -
29 September 2014 - 17:27
Jetteke:
Ervaringen, ervaringen, ervaringen. Het ziet er naar uit dat het je goed vergaat:) Goed om te lezen.
xxxxx
-
29 September 2014 - 18:34
Lisette:
Wat gaaf om te lezen allemaal, Siem! Hopelijk snel weer doorzichtig water ipv groen! -
29 September 2014 - 18:34
Lisette:
Wat gaaf om te lezen allemaal, Siem! Hopelijk snel weer doorzichtig water ipv groen! -
29 September 2014 - 19:38
Anny:
Hoi Simone, leuk om je verslag te lezen en fijn dat het (op het groene water na -
30 September 2014 - 07:07
Mama Tea:
Sorry, wat laat gelezen ( nu vroeg in de morgen) Bedankt voor het mooie verslag. Maar het gaat je tot nu toe goed. Ik hoop dat het zó verder mag gaan. Ik ga het kopiëren voor ome Arie want hij vraagt ernaar. Wij wensen je weer Gods zegen toe. van papa en mama. Doe ze daar de groeten van ons. -
30 September 2014 - 10:45
Aafke B.:
Ik herken van alles hoor Simone.
Wij hebben ook een keer een verkeerd logeeradres gehad met een zwembad met bijna groen water.
Let goed op je gezondheid want jouw maag kan niet alles verdragen!
leuk om ook een keer bij een andere groep aanwezig te zijn en daar de aktiviteiten bij te wonen.
gr van ons j. en a . op afstand leven we mee en denken aan jouw.
Fijn dat je familie komt!!!!!!!!!!!!!! -
30 September 2014 - 16:55
Tante Marry:
Dag Simone,
Heel herkenbaar de koeien die langs de weg lopen. Uitkijken geblazen als je met bus of auto de koeien passeert. Lukt het om je studieopdracht te doen?
Hartelijke groet, tante Marry en oom Jochem -
30 September 2014 - 19:06
Zussie!:
Hey Sies!
Gaaf je verhaal weer, klinkt goed enne...wie moeten we allemaal gaan volgen om die mooie foto's van jou te zien :-) Klinkt inderdaad goed en een beetje afkicken van de wifi-verslaving waar wij Europeanen aan lijden is altijd goed ;-D
Gaaf je gisteren ff gesproken te hebben.
Succes!
-
01 Oktober 2014 - 12:36
Lubbie!:
Hey Siem, zo leuk om allemaal te lezen! Wat een belevenissen zeg, geniet ervan! :-D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
